Polska to kraj z  dużą kulturę taneczną. Przykładem mogą być Polskie tańce narodowe. Jako przykład możemy podać Krakowiak, Polonez, Mazur, Oberek, Kujawiak. Są to tańce, które stanowią dziedzictwo narodowe Polski i są promowane między innymi przez takie zespoły jak: Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”, Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca „Mazowsze”.

Również taniec współczesny wpisuje się w bogatą kulturę taneczną Polski. Organizowane są liczne konkursy taneczne na których wyłania się mistrzów Polski. Reprezentują oni Polskę na organizowanych konkursach międzynarodowych.

Patrząc w przeszłość i na czasy współczesne możemy stwierdzić, iż Polska sztuka posiada znaczny dorobek i wkład w rozwój sztuki światowej. Jednocześnie pewnym problemem staje się miejsce Polskiej sztuki na świecie. Często trudna historia nie pozwoliła jej zająć właściwego miejsca. Dobrym przykładem jest tutaj Polskie malarstwo. Wybitni Polscy artyści tacy jak Michałowski, Matejko, Wyspiański, Malczewski, i inni gdyby tworzyli w bardziej sprzyjających warunkach zostaliby uznani za znakomitość światową.

Czasy współczesne pozwoliły na otwarcie się Polskiej sztuki na międzynarodowe gremium opiniotwórcze i zwiedzających. Dzięki temu Polska sztuka jest odkrywana na nowo, zajmując tym samym miejsce wynikające z kunsztu Polskich artystów. Polska kultura i sztuka

Polska muzyka współczesna oraz muzyka z poprzednich lat jest źródłem inspiracji, doznań wynikających z pięknych i doskonałych utworów. Zarówno polscy kompozytorzy, muzycy, wykonawcy zaliczani są do jednych z najwybitniejszych na świecie.   Jako przykład możemy podać: Fryderyk Chopin (1810-1849), Ignacy Jan Paderewski (1860-1941), Stanisław Moniuszko (1819-1872). Współcześnie Polscy muzycy odnoszą również znaczne sukcesy. Muzyka filmowa, różne gatunki muzyki są silnie promowane i reprezentowane w ramach Polskiej kultury.  Również możemy zaobserwować wielo nurtowość tworzenia. Mamy do dyspozycji klasykę, muzykę popularną jak i muzykę niezależną.

Propagowanie Polskiej muzyki odbywa się w ramach organizowanych występów, miedzy innymi takich zespołów jak Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”, Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca „Mazowsze, organizowanych koncertach, takich jak Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Fryderyka Chopina, Międzynarodowy Konkurs Skrzypcowy im. Henryka Wieniawskiego, Międzynarodowy Konkurs Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga,  Międzynarodowy Konkurs Wiolonczelowy im. Witolda Lutosławskiego, Międzynarodowy Konkurs Pianistyczny im. Ignacego Jana Paderewskiego, występach na międzynarodowych konkursach, czy występach indywidualnych.

Polska to kraj z  dużą kulturę taneczną. Przykładem mogą być Polskie tańce narodowe. Jako przykład możemy podać Krakowiak, Polonez, Mazur, Oberek, Kujawiak. Są to tańce, które stanowią dziedzictwo narodowe Polski i są promowane między innymi przez takie zespoły jak: Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk”, Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca „Mazowsze”.

Również taniec współczesny wpisuje się w bogatą kulturę taneczną Polski. Organizowane są liczne konkursy taneczne na których wyłania się mistrzów Polski. Reprezentują oni Polskę na organizowanych konkursach międzynarodowych.

Zespoły ludowe i muzyka ludowa podobnie jak w innych krajach wpisuje się w krajobraz bogatej kultury Polskiej. Tworzą ją amatorzy, śpiewacy, instrumentaliści. Podtrzymują w świadomości społecznej takie zespoły jak: Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” czy Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca „Mazowsze”.

Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” - rozpoczął działalność w 1 lipca 1953 roku. Założycielami byli Stanisław Hadyna wraz z Elwirą Kamińską. Dzisiaj jest to zespół z niezwykle bogatym repertuarem, licznymi nagrodami i występami krajowymi i na wielkich scenach światowych. Na tak wielki sukces złożyło się, wiele pokoleń wspaniałych pedagogów oraz utalentowani młodzi ludzie, którzy przez okres istnienia zespołu stali się ambasadorami polskiej kultury oraz jej propagatorami. Zespół współpracuje z autorytetami w dziedzinie kulturoznawstwa. W jego skład wchodzi chór, balet i orkiestra. Taki skład gwarantuje widowiska na najwyższym poziomie artystycznym. Czytaj więcej ...

Państwowy Zespół Ludowy Pieśni i Tańca „Mazowsze” – to jeden z największych na świecie zespołów artystycznych. Początki zespołu sięgają 8 listopada 1948 roku, kiedy to Ministerstwa Kultury i Sztuki dekretem oficjalnie powołał go do życia. Dekret polecał Tadeuszowi Sygietyńskiemu zorganizowanie zespołu ludowego. Dziś „Mazowsze” to zespół podobnie jak „Śląsk” pełen profesjonalizmu, stanowiący wspaniałą markę i wizytówkę Polski. Czytaj więcej ...

Literaturę Polska jest bardzo różnorodna. Znajdziemy w niej odniesienia do historii Polski oraz wpływy wszystkich przemian, epok literackich. Bogata, otwarta, ale i często hermetyczna. Potwierdzeniem, jakości Polskiej literatury są nagrody Nobla. Już w 1905 roku Henryk Sienkiewicz został uhonorowany tą nagroda. Kolejne przypadły Władysławowi Reymontowi, Czesławowi Miłoszowi, Wisławie Szymborskiej.

Pierwsze teksty literackie pisane po polsku pochodzą z XIII w. Za pierwszy zachowany w całości polski tekst literacki z tego czasu uznawana jest pieśń rycerstwa polskiego - Bogurodzica. Do najcenniejszych zachowanych zabytków rękopiśmiennych zaliczane są rękopisy Jana Długosza, Kazania Świętokrzyskie i Psałterz Floriański. Bogato  ilustrowane dzieła  historyka i dziejopisarza Jana Długosza: Annales seu Cronicae Regni Poloniae (Kroniki Sławnego Królestwa Polskiego), uchodzą za jedno z najwybitniejszych osiągnięć średniowiecznej historiografii europejskiej. Czytaj więcej ...

Początki Polskiej kinematografii sięgają roku 1895, kiedy to Kazimierz Prószyński stworzył pleograf. Pierwszym polskim filmem fabularnym był Powrót birbanta z 1902 roku. Pierwszą polską wytwórnię filmową było Towarzystwo Udziałowe Pleograf założone w Warszawie przez  Kazimierza Prószyńskiego.

Polski film jest ściśle związany z Polską historią. Zabory, wojny, okres komunistyczny determinowały tematykę filmową, często ocenzurowaną. Transformacja ustrojowa w Polsce zmieniła zasadniczo sytuację Polskiej kinematografii, która ponownie szuka właściwego dialogu i odbioru społecznego. Z jednej strony mamy silny napływ produkcji zagranicznej, a z drugiej chęć podtrzymania Polskiej produkcji.

Pewnym sukcesem okazały się filmy komentujące Polską rzeczywistość oraz filmy z początku transformacji (przykład „Psy”). Nowe możliwości techniczne spowodowały również, że na nowo powrócono do realizacji dzieł polskiej literatury. Równolegle tworzone jest kino społeczne, obyczajowe, niezależne oraz typowo komercyjne.

Nowa, jakość myślenia, techniczna, produkcyjna pozwala tworzyć bardziej ambitne projekty, które coraz częściej znajdują uznanie na arenie międzynarodowej. Również polscy filmowcy, scenarzyści, tworzący muzykę filmowa, aktorzy są coraz częściej angażowani do największych produkcji. Ciekawym zjawiskiem jest znacząca pozycja polskich producentów w nowym nurcie filmu, jakim jest animacja i obróbka cyfrowa.

Również pod względem, jakości odbioru produkcji filmowych sytuacja ulega zmianie. Tworzone są kina cyfrowe oraz postępuje pełna cyfryzacja zasobów filmowych,

Rozwój państwa jest wypadkową swego rodzaju myśli, filozofii postępowania i działania. Pewnym ograniczeniem, następstwem i jednocześnie zależnością mogą być  uwarunkowania historyczne. Patrząc w przeszłość możemy powiedzieć, że Polska posiada znaczący dorobek  również w tej dziedzinie. Przykładem może być tutaj filozofia reprezentowana m.in. przez tak znane postacie jak Kazimierz Twardowski, Alfred Tarski, Stanisław Leśniewski, Jan Łukasiewicz, Kazimierz Ajdukiewicz, Tadeusz Kotarbiński, Izydora Dąmbska, Roman Ingarden, Władysław Tatarkiewicz, Stefan Swieżawski, Karol Wojtyła, Henryk Elzenberg, Leszek Kołakowski, Barbara Skarga, Andrzej Grzegorczyk, Mieczysław Krąpiec, Józef Tischner, Michał Heller, Józef Życiński, Władysław Stróżewski, Jan Woleński.

Jakość myśli, filozofii decyduje, o jakości kadry dydaktycznej, dalej jest jej przekładem na inne sfery życia publicznego. To od niej zależy sukces państwa i społeczeństwa. Dzięki powyżej wymienionym uczonym współczesna Polska może realizować swoje marzenia, budować kraj nowoczesny, oparty o standardy i normy świata cywilizowanego.

Media w Polsce możemy osadzić w dwóch okresach. Przed transformacją i po transformacji. Przed transformacją, scentralizowane i często poddane cenzurze. Po transformacji poddane zasadom wolnorynkowym i silnej konkurencji ze strony kapitału zagranicznego.

Nowym zjawiskiem są inicjatywy medialne, niezależne, realizowane spontanicznie, dzięki pasjom, indywidualnym umiejętnością ludzi młodych, ambitnych, wyrażających swoją indywidualność i chęć wypowiedzi. Zjawisko bardzo pozytywne, będące podstawą państwa demokratycznego i społeczeństwa świadomego.

W Polsce uprawia się wiele dyscyplin sportowych zimowych jak i letnich, amatorsko jak i zawodowo. Najpopularniejsze z nich to piłka nożna, piłka siatkowa, sport żużlowy, lekkoatletyka, boks, skoki narciarskie, piłka ręczna, tenis ziemny i koszykówka. Polscy sportowcy biorą udział w zawodach krajowych i międzynarodowych.  Również mocno jest rozpowszechniona kultura sportowa wśród społeczeństwa.

Baza obiektów sportowych jest systematycznie poddawana rewitalizacji oraz budowane są nowe obiekty. Pozwala to polskim sportowcom na coraz lepsze warunki treningu i uprawy sportu wyczynowego.

Obyczaje w Polsce to obyczaje, które zostały ukształtowane na przestrzeni istnienia państwa Polskiego oraz pod wpływem przyjmowania obyczajów pochodzących z innych kultur. Do najpopularniejszych możemy zaliczyć: wieczerza wigilia, dawanie prezentów pod choinkę, strojenie choinki na Boże Narodzenia, łamanie się opłatkiem, Sylwester, Śmigus-Dyngus, malowanie pisanek, święconka, Niedziela Palmowa, Wielki Tydzień, wieczór kawalerski/panieński, zakładanie rodziny, noc poślubna, miesiąc miodowy, oczepiny, zaręczyny, topienia Marzanny, karnawał, całowanie pań w rękę, zapalanie zniczy na grobach w Święto Zmarłych, Ostatki, Tłusty Czwartek, żałoba, pogrzeb, lanie wosku w Andrzejki. 

Równie bogate obyczaje a nawet jeszcze bardziej różnorodne panują w różnych regionach polski. Lokalny folklor, obyczaje, gwara dodają kolorytu polskiemu społeczeństwu. Jest to niewątpliwie swego rodzaju urok na skalę światową, wyróżniającą Polskę spośród innych krajów.

Polska kuchnia przybiera postać „mozaiki smaków wielokulturowych”. Oprócz typowych swojskich wyrobów i dań możemy zaobserwować różne wpływy innych kultur, takich jak, tatarsko-tureckie, rusińskie, niemieckie, francuskie czy włoskie. Tak różnorodne wpływy pozwoliły na uzyskanie wielu niepowtarzalnych smaków, uzyskiwanych poprzez stosowanie produktów podstawowych mięsnych i roślinnych oraz przypraw i napojów.

Do najpopularniejszych potraw Polskich możemy zaliczyć: pierogi, kasza, kluski, gołąbki, kotlet schabowy, kotlet mielony, bigos, galareta mięsna, żurek, kapuśniak, krupnik, barszcz czerwony, rosół, zupa pomidorowa, zupa ogórkowa, zupa grzybowa, chłodnik, potrawy z kapusty i ziemniaków, chleb żytni, pszenny, różne ciasta, wypieki takie jak babka, makowiec, sernik, pierniki czy pączki, jabłka, gruszki, rozmaite jagody, porzeczki, ser biały, wieprzowina, drób i wołowina, ryby morskie i słodkowodne, mleko, maślanka, kefir, wódka pędzona ze zbóż i ziemniaków, miód pitny, piwo, wino, herbata, kawa, grzyby, owoce leśne, nabiał, masło, smalec, skwarki, słoniny, oleje roślinne, sery żółte, regionalne oscypki, ogórki kiszone, kapusta kiszona. Zobacz Polskie kulinaria

GRUPA MEDIA INFORMACYJNE & ADAM NAWARA